Garmisch-Partenkirchen HS 142 - niemiecka skocznia o nazwie Olympiaschanze, największa z kompleksu skoczni w Ga-Pa, na której tardycyjnie odbywa się noworoczny konkurs Turnieju Czterech Skoczni.
Parametry[]
- Wielkość skoczni: HS 142
- Punkt K: 125 m
- Rekord skoczni: 145 m (Andres Jacobsen 31.12.14, WC)
- Letni rekord skoczni: 140,5 m (Jurij Tepeš SLO, 08.07.2010, COC), 140,5 m (Lukáš Hlava CZE, 08.07.2010, COC)
- Wysokość wieży: 60,4 m
- Długość najazdu: 103,5 m
- Nachylenie najazdu: 35°
- Długość progu: 6,9 m
- Nachylenie progu: 11°
- Wysokość progu: 3,13 m
- Prędkość: 94,3 km/h
- Nachylenie zeskoku: 34,7°
- Certyfikat skoczni: FIS
- Pojemność trybun: 35.000
- Rok budowy: 1934
- Przebudowy: 1950, 1978, 1996, 2007
- Status: w użytku
- Igelit: jest
- Klub narciarski: SC Partenkirchen
Historia[]
Już na początku XX stulecia znajdowały się w Garmisch-Partenkirchen pierwsze skocznie narciarskie na Kochelberg, Gudiberg i Hausberg. Od 1921 roku Klub Narciarski Partenkirchen SC jest gospodarzem tradycyjnych Noworocznych Zawodów. Kiedy Zimowe Igrzyska 1936 zostały przyznane podwójnemu miastu Garmisch-Partenkirchen , rozpoczęto budowę prawdziwej Skoczni Olimpijskiej na Gudiberg. Było to w październiku 1933 roku. Podczas pierwszych, próbnych zawodów 5.02.1934 roku Norweg Rolf Kaarby oddał najdłuższy skok na 70 metrów. Około 5,000 widzów oglądało "chrzest bojowy" skoczni. Pełny rekord publiczności został ustanowiony na “Große Olympiaschanze” podczas Igrzysk Olimpijskich 1936. 130,000 widzów było światkami unikalnych zawodów skoków narciarskich, które wygrał Norweg Birger Ruud skokami na 75 i 74,5 metra. Po tym Garmisch miało także gościć Olimpiadę 1940, jednak z powodu wojny zawody zostały odwołane. Powstał wtedy wciąż istniejący stadion narciarski, którzy jest znakiem rozpoznawalnym Garmisch. Große Olympiaschanze była kilka razy dopasowywana do zmieniających się standardów. W 1950 roku zbudowana została wieża najazdowa, wykonana ze stali, która na ten czas była unikatem w architekturze i budownictwie. Wraz z powiększeniem najazdu i cofnięciem progu z tym samym Punktem K, niezmienionym kątem najazdu, przebudową zeskoku skoczni, cały obiekt został powiększony. Zawodami Noworocznymi 1.01.1953 roku wystartował pierwszy Niemiecko-Austriacki Turniej Skoczków. W 1978 r. skocznia została ponownie przebudowana, a Punkt K powiększono do 107 metrów. Kolejna przebudowa miała miejsce w 1996 r., kiedy to profil skoczni został zaadaptowany do nowoczesnych reguł i zmieniony na K115. Podczas 2000 roku dobudowano nowoczesny wyciąg na stadionie narciarskim oraz zbudowano szklaną kabinę na wieży najazdowej. Potem, mająca już ponad 50 lat skocznia narciarska została wysadzona 14. kwietnia 2007 roku, gdyż certyfikat skoczni nie spełniał już kryteriów FIS. Pod ogromnym naciskiem czasu, wystartowały prace, w celu ukończenia futurystycznej, kosztującej 14 mln € skoczni narciarskiej K125 na czas Noworocznych Zawodów 2008. Inauguracyjne skoki na nowej skoczni zostały oddane podczas zawodów Pucharu Kontynentalnego 21. i 22. grudnia , jednak dopiero na Noworocznych Zawodach 2008 padł pierwszy oficjalny rekord skoczni - 141 metrów. Ostatnie prace nad przebudową wieży najazdowej i instalacją mat igelitowych zostały zakończone w czerwcu 2008 roku. 22 sierpnia 2010 r. można było ostatecznie zainaugurować także dwie, przebudowane, igelitowe, juniorskie skocznie K43 i K20. Z powodu problemów z wiatrem przy dużej Olympiaschanze zainstalowano w grudniu 2011 r. duże siatki przeciwwietrzne o powierzchni 1500 m kw pomiędzy progiem, a wieżą sędziowską. Co więcej zainstalowano system pomiarowy timingu i siły na progu skoczni w torach najazdowych Ski-Line i on również został użyty po raz pierwszy podczas noworocznych zawodów w 2012 r.
Inne skocznie z kompleksu[]
- Garmisch-Partenkirchen HS 89
- Garmisch-Partenkirchen HS 47
- Garmisch-Partenkirchen K 20